Msza ĹwiÄta jako objawienie doskonaĹoĹci Boga
Msza Święta to bogactwo piękności, cudów, łaski i błogosławieństwa, rozważając ją w świetle wiary i Ducha Świętego podziwiać możemy nieskończone doskonałości i przymioty Boga.
1. Podziwiać w niej musimy przede wszystkim Mądrość Boga. Gdy Jezus Chrystus rozstać miał się ze Swymi Uczniami i chciał pozostawić pamiątkę swej obecności, która by zastąpiła im Jego osobę, nie mógł w całym Swym bogactwie znaleźć, wymyślić nic ponad to , by pozostawić Siebie Samego, jako Baranka Ofiarnego i pokarm ofiarny. Wymyślił tę cudowną tajemnicę, którą wymyślić i pojąć mogła tylko mądrość Boża, a urzeczywistnić tylko Jego wszechmoc. Biorąc chleb z mąki pszenicznej i wino z krzewu winnej rośliny, uczynił je piastunkami Swego Bóstwa, by za ich pomocą dokonywać cudu przeistoczenia.
2. Podziwiać możemy dobroć Boga. W mądrości Swej skrył się Bóg pod postaciami rzeczy stworzonych, by człowiek potomek Ewy mógł się zbliżyć do niego bez strachu, by widok Jego Boskości nie poraził umysłu człowieka. Porównać to można z oglądaniem gołym okiem świecącego słońca, ale o ileż razy większym jest blask tego Słońca Duchowego jakim jest Bóg. Zaledwie przyjęte w postaci Hostii, natychmiast wchodzi w krew i ciało i człowiek jednoczy się z Nim, stając się uczestnikiem Bożej natury.
3. Wszechmoc Boga objawia się we Mszy, głównie poprzez cud Przeistoczenia. Jednoczy się w tym 7 cudów czyli Sakramentów. W postać chleba i wina wkracza Bóg niepojęty, a Jego przybycia nic nie oznajmia, gdyż odbywa się to w ciszy i godności. Jest to dla nas ludzi tak dalece nie pojęte, że aby to pojąć życia ziemskiego by nam nie starczyło...
4. Miłość Boga, przejawia się w stworzeniu wszystkiego co nam służy i pomaga w wędrówce ziemskiej, płody rolne, urządzenia, przyroda, technika. Oczywistym jest to, że sami wytwarzamy i gromadzimy dobra , pracując w pocie czoła , wysilając nasz umysł, ale posiadamy mięśnie i rozum dzięki Stwórcy, to On dał nam tę możliwość posługiwania się naszymi zdolnościami. To wiara nas wspomaga i uskrzydla do dalszego twórczego działania i pracy. Wiara więc rozpoznaje ten akt Bożej Miłości przyjmując ją jako misterium, jako Tajemnicę Wiary.
5. Potrójny urząd Chrystusa, to Nauczycielski, Kapłański i Pasterski. Biskup Trewiru Eberhard (+1877) wyjaśnia to w następujący sposób: „Nauczycielski urząd Chrystusa trwa przez wszystkie czasy i wraz ze Mszą obchodzi całą ziemię w usługach nieświadomej i błądzącej ludzkości. Tu we Mszy zjawia się Chrystus wciąż jako Nieziemski Nauczyciel ludzi. Jako Ofiara, ukryty jest pod postaciami chleba i wina, głos Jego ukryty, a obecny jest w Piśmie Świętym, w Czytaniach i Ewangeliach. W Konsekracji jest Chrystus w pierwszym rzędzie Kapłanem Ofiarnym, natomiast w Komunii podbija nasze serca jako Król, który dąży do rozszerzenia i utrwalenia Królestwa Bożego w duchu Miłości i Dobroci, oraz łaski w duszach ludzkich. Podwaliną Kościoła jest Ofiara Mszy Świętej. Lecz Jezus Chrystus jako Arcykapłan żyje w Kościele poprzez Ofiarę Mszy Świętej, ale również jako Prorok, Nauczyciel wiecznej prawdy, jako tajemniczy Król Świata. Proroctwo przejawia się w części pouczającej Mszy Świętej, poprzez Czytania, w słowach Proroków i symbole Starego Testamentu, dalej poprzez słowa Apostołów, potwierdzając i wyjaśniając ich słowa, wreszcie stając się głównym Prorokiem w słowach Ewangelii. W końcu Jezus Chrystus sam powiedział do Apostołów <<OTO JA JESTEM Z WAMI PO WSZYSTKIE DNI AŻ DO SKOŃCZENIA ŚWIATA!!!>>.” Nie darmo mają Biskupi pozostający w łączności z Papieżem pełnię Apostolskiej władzy nauczycielskiej. Mają ją, bo posiadają także pełnię władzy Ofiarniczej, gdyż nie tylko sami ofiarują ale i wyświęcają Ofiarników – Kapłanów. Kościół cały ze wszystkimi swymi łaskami opiera się na Świętej Ofierze Mszy, ponieważ jest ona sercem organizmu i bez niej Kościół byłby martwy.
6. Ofiara Eucharystyczna jest uwieńczeniem całego dzieła Zbawienia, na nowo powtarzającą się treścią życia Chrystusa pomiędzy Betlejem a Golgotą uwieńczoną obecnością i przebywaniem Syna Bożego między nami. Msza to korzeń, a wręcz pień całej liturgii. Chrystus jak bohater przebywa z radością w sercu drogę, usłaną cierniami, prowadzącą do zwycięstwa.
7. Doskonałość Świętej Ofiary opisuje Ojciec Huguet: :Eucharystia jest nie tylko Sakramentem, ale i ustawiczną, rzeczywista Ofiarą krzyżową, chociaż nie dokonują jej już kaci, tylko sprawuje ją Kapłan ofiarny na ołtarzuw całej istocie i prawdzie. Jezus Chrystus sam tu działa poprzez Kapłana i sam sprawuje Ofiarę. Poznanie tych tajemnic i miłość ku nim zdobyć możemy tylko w świetle niezmąconej wiary.”
8. Święty Chryzostom mówi: ”Gdy widzisz Boga Nieba, oddającego się na ołtarzu na ofiarę i zagładę, gdy widzisz jak Kapłan, pochylony nad Ofiarą, zatapia się w modlitwie, a bezcenne krople Krwi skrapiają obecnych, czy może Ci się zdawać, że jeszcze bawisz na ziemi pośród ludzi? Czy nie czujesz się przeniesionym w górę do nieba? Czy nie odstępuje Cię wszelka myśl doczesna i czy twoja dusza, wyzwolona spod władzy umysłów, nie poznaje tego co się dzieje w wyższych sferach?” Tak ten sam który dał się ukrzyżować za nas, teraz oddaje się każdemu kto Go pragnie przyjąć do serca i duszy swojej, czyniąc mu w sercu i duszy swoim, nowe mieszkanie...
9. We Mszy Świętej widzimy obecność tego samego Chrystusa, któremu hołdy składali trzej Królowie, którego na ręce brał starzec Symeon, którego Matka ofiarowała w Świątyni. Słyszymy poprzez usta Kapłana głoszącego Ewangelię. Widzimy cuda jakie Chrystus czyni przemieniając wodę i wino w Swoją Krew. Wreszcie podczas Podniesienia widzimy Go wywyższonego na Krzyżu i słyszymy jak modli się za nas: „Przebacz im Ojcze, bo nie wiedzą co czynią i jak ciężko obrażają Cię swoimi grzechami”. To oczywiste, że nie widzimy i nie słyszymy tego dosłownie, ale nasza Wiara dopomaga nam w wyobrażeniu tego co miało miejsce 2000 lat temu, bowiem: ”Błogosławieni, którzy nie widzieli a uwierzyli.” Ojciec Sanchez mówi: „Gdyby chrześcijanin umiał tylko wyciągnąć korzyści z tych rzeczy, to mógłby przez jedną Mszę bardziej się wzbogacić, niż przez posiadanie wszystkich rzeczy, przez Boga stworzonych.”
We mszy również Chrystus spełnia wiernie Swoją obietnicę daną Apostołom – Uczniom: „Oto, Ja jestem z Wami po wszystkie dni aż po skończenie świata.” I pozostaje z nami nie tylko jako Bóg, ale i w Mszy Świętej, Najświętszym Sakramencie Ołtarza obecnym zawsze Swą własną osobą, we dniu i w nocy, zawsze gotów nas wysłuchać, przyjmować nasze prośby, spieszyć nam z pomocą. Z różnych powodów Jezus Chrystus pragnie być z nami codziennie aż do skończenia świata. Jako Głowa Kościoła naszego, pragnie być stale przy swym ciele – Kościele, to Chrystus – oblubieniec i Kościół – oblubienica, z którą połączył się węzłem silniejszym, niż węzły małżeńskie i samo uczucie miłości utwierdza Go tutaj. Tak to określa Święty Paweł w liście do Effezjan: „Mężowie, miłujcie żony wasze, jako Chrystus umiłował Kościół i Siebie samego oddał zań, by go uświęcić i oczyścić w wodzie Chrztu poprzez słowo żywota, by tak uczynić Kościół wspaniałym, któryby nie miał na sobie zmazy, ani skazy, ani nic podobnego, lecz by był święty i niepokalany.” Wszyscy jesteśmy członkami Kościoła i otrzymujemy na Chrzcie tak piękny strój, jak i Aniołowie, stąd miłość Chrystusa do czystej duszy. Ponieważ Chrystus jest oblubieńcem Swego Kościoła, dlatego też jest jego opiekunem, troszcząc się o jego zbawienie i dobrobyt, czyni to poprzez Mszę Świętą i przez stosowanie Sakramentów Świętych. Dowodzi tym że kocha Swój Kościół i dostarcza wszystkiego czego trzeba do doczesnego i wiecznego zbawienia.
opr. P. B.
|
