Pierwsza Niedziela Postu. Invocavit. Pocz��tek walki.
Niedziela ta nie ustępuje miejsca żadnemu świętu, podobnie jak pierwsza Niedziela Adwentu, Niedziela Pasyjna i Niedziela Palmowa. Myślą przewodnią Mszy jest przedstawienie początku walki. Przeważnie część ustępów wziętą jest z Psalmu 90, tchnącego nadzieją jaką pokładać musi w Panu każdy walczący chrześcijanin.
Introit wzięty jest cały z Psalmu 90, którego największą część mieści Graduał. W Kolekcie błaga Kościół o oczyszczenie i obfitość dobrych uczynków. Epistoła (2. Kor. 6) wskazuje, iż życie jest czasem pełnym łaski. Ewangelia (Mat. 4) opowiada o kuszeniu Chrystusa. Wszelkie zło na świecie da się wyprowadzić z pożądliwości ciała, pożądliwości oczu i pychy żywota. Sekreta mieszczą naukę, że prawdziwy post polega nie tylko na wstrzymywaniu się od pokarmów, lecz także na unikaniu okoliczności grzechowych. W modlitwie końcowej prosimy o uczestnictwo w tajemnicach Zbawienia.
Modlitwa Kościelna.
Boże, który każdego roku oczyszczasz Kościół Twój postem czterdziestodniowym, użycz ludowi Twemu, by przez dobre uczynki stał się godnym owych łask, jakie pragnie uzyskać u Ciebie. Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Epistoła (2. Kor. 6, 2-20). Bracia, napominamy was, abyście na daremno łaski Bożej nie przyjęli. (Albowiem mówi: Czasu przyjemnego wysłuchałem cię, a w dzień zbawienia ratowałem cię; oto teraz czas przyjemny, oto teraz dzień zbawienia). Nie dawajcie nikomu żadnego zgorszenia, aby nie było naganione posługiwanie nasze. Ale we wszystkiem stawamy siebie samych jako sługi Boże, w cierpliwości wielkiej, w utrapieniach, w potrzebie, w uciskach. W biciu, w więzieniu, w rozruchach, w pracach, w niespaniach, w postach, w czystości, w umiejętnościach, w nieskwapliwości, w łagodności, w Duchu Świętym, w miłości nieobłudnej; w mowie prawdy, w mocy Bożej, przez broń sprawiedliwości po prawicy i lewicy, przez chwałę i zelżywość, przez dobrą sławę i osławienie, jakoby zwodnicy, a prawdziwi, jako którzy znajomi a nieznajomi, jako umierający, a oto żyjemy; jakoby karani, a nie umorzeni; jako smętni, lecz zawsze weseli; jako ubodzy, a wielu zbogacający, jako nic nie mający, a wszystko posiadający.
Ewangelia. (Mateusz 4, 1-11) W owym czasie zawiedzion był Jezus na puszczę przez Ducha, aby był kuszony przez dyabła. A gdy pościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, potem łaknął. I przystąpiwszy kusiciel, rzekł Mu: "Jeśliś jest Syn Boży, rzecz, aby te kamienie stały się chlebem". Który odpowiadając, rzekł: "Napisano jest, nie samym chlebem żyje człowiek, lecz wszelkiem Słowem, które pochodzi z ust Bożych". Tedy wziął Go dyabeł do Miasta Świętego, postawił na ganku kościelnym i rzekł Mu: "Jeśliś jest Syn Boży, spuść się na dół, albowiem napisano jest: Aniołom Swoim rozkazał o Tobie i na rękach nosić Cię będą, byś snać nie obraził o kamień nogi Twojej". Rzekł mu Jezus: "Zaiste napisano jest, Nie będziesz kusił Pana, Boga twego". Wziął Go zaś dyabeł na górę wysoką bardzo i ukazał Mu wszystkie królestwa świata i chwałę ich i rzekł Mu: "To wszystko dam Tobie, jeśli upadłszy uczynisz mi pokłon". Tedy mu rzekł Jezus: "Pójdź precz, szatanie! Albowiem napisano jest: Panu, Bogu twemu, kłaniać się będziesz i Jemu samemu służyć będziesz". Tedy opuścił Go dyabeł, a oto Aniołowie przystąpili i służyli Mu.
Przewodnia myśl Mszy niedzielnej rozwiniętą jest pięknie w dalszych dniach tego tygodnia.
Poniedziałek. Miej oczy twe zawsze zwrócone na odkupiciela, który teraz szuka Swych zagubionych owieczek, uwalnia je, zbiera i prowadzi (Epistoła) lecz kiedyś osądzi je także podług ich wierności i ich uczynków (Ewangelia). Pasterz idzie przed trzodą Swą, nie odwracaj oczu od Niego.
Wtorek. Z gorącym upragnieniem (Oracya) szukając Pana (Epistoła), wznoś do Niego , ucieczki twej (Introit), ręce (Graduał), w prawdziwej dziecięcej modlitwie (Ewangelia).
Na ten tydzień przypadają Suchedni, zapowiadające zbliżanie się i początek wiosny. Ich myśl przewodnia, mówiąca o odrodzeniu stworzenia duchowego, o zjawieniu się wiosny duchowej w człowieku, dostraja się do intencyi pierwszego tygodnia Postu.
Sucha Środa. Za przykładem Mojżesza masz przebyć 40 dni na obcowaniu z Panem (Lekcya), z Eliaszem masz 40 dni podróżować do Góry Bożej (Epistoła), w ślad Niniwitów czynić pokutę, a tak ze swym Odkupicielem i w nim spełnić wolę Ojca Niebieskiego (Ewangelia). A Bóg wyciągnie nad tobą prawicę Swego Majestatu (Oracya I) i umocni cię (Sekreta).
Czwartek. Nie grzesz więcej i czyń sprawiedliwość (Epistoła), a Pan uratuje twą duszę przed zakusami czarta (Ewangelia), pokrzepi cię i ożywi chlebem niebiańskiem (Oracya, Ewangelia, Offetorium, Sekreta, Komunia). Ochoczo skupiaj siły (Introit), z jakiemi wziąć się musisz do walki wytrwałej.
Piątek. Moc i miłosierdzie Odkupiciela (Oracya) leczy w nas (Introit, Graduał, Offetorium) nawet najbardziej zadawnione cierpienia (Epistoła, Ewangelia), jeśli tylko za przykładem owego chorego ewangelicznego szczerze i prawdziwie dążymy do uzdrowienia (Postcommunio).
Sobota. Pełnij więc wolę Boga, pragnącego twego odrodzenia, dokonuj ofiary z ufnością wśród modłów nieustannych, a wyjdziesz z wiru walki „Zupełnie uświęcony i bez zmazy na sercu, duszy i ciele”
opr. Piotr Blachowski
|
