"A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec." (J 12,26)

Nasze spotkanie tutaj to nasza nadzieja na lepsze jutro, to wiara że będzie lepiej i bezpieczniej, to w końcu miłość, która była, jest i będzie. 
Życzę Wam możliwości odczucia tej wyjątkowej obecności Boga pośród nas, ludzi.

Pamiętajmy, że bez Boga jesteśmy jak ścięty kwiat, nie mający szans na odrodzenie...

Wszechmogący Boże, który stworzyłeś nas na Swój obraz i podobieństwo oraz nakazałeś poszukiwać dobra, prawdy i piękna, proszę Cię przez wstawiennictwo św. Izydora, abym kierował się do tych witryn internetowych, które są zgodne z Twoją wolą, a napotkanych internautów traktował z miłością i cierpliwością. Amen

Święty Izydorze: wspomagaj mnie.

"Dziadkowie Jezusa"
Emilia Waśniowska

Święta Anno, Ty uczyłaś Maryję miłości,
Ty ku Bogu Ją powiodłaś w prostej pobożności.
Święta Anno uwierzyłaś, że Jezus Twój Wnuczek
Przyszedł po to, by na ludzi przed nicością ustrzec.

Jakie pieśni Mu nuciłaś, jakie kołysanki,
Jakich modlitw Go uczyłaś w wieczory i ranki,
Jakie zupki gotowałaś, a jakie desery
Dla Jezusa Twego Wnuka na początku ery.

Joachimie Święty Dziadku, Ojczulku Maryi
Tak lubiłeś małe rączki czuć na swojej szyi.
Tak lubiłeś cicho mruczeć Wnukowi do ucha
Cudowne Psalmy Dawidowe, bo ich chętnie słuchał.

Jaką mądrość Mu szeptałeś po zachodzie słońca
Skąd cierpliwość świętą brałeś dla małego brzdąca?
Czemu Wnuczek Cię nie zmęczył choć już byłeś starcem?
Kołysałeś Go w ramionach jak w bezpiecznej Arce.

Rozważania na dzień Babci i Dziadka

Starość w różnorodnych środowiskach przez tysiąclecia była znakiem mądrości doświadczenia i cierpliwości, miłości i opiekuńczości. Trochę inaczej dzisiaj, bardziej smutnie jest owa starość postrzegana, odsuwana na margines życia społecznego i często uważana za problem do rozwiązania. Starość jest dzisiaj zapomnianym skarbem, mimo że przecież przed starością, nikt nie ucieknie... Starsi zawsze byli są i będą, to od nich uczymy się tego, co naprawdę się liczy, oni przekonują nas o istnieniu ładu i sensu życia, oni dają nam nadzieję i poczucie bezpieczeństwa. To oni, gdy wszystko wali się na głowę, są naszą ostoją. Ogarnij wokół wzrokiem, a pewno zobaczysz ludzi starszych, żyjących obok Ciebie. Są obok, gotowi Cię wysłuchać, poradzić, pocieszyć i pomóc w problemach, w zamian potrzebują czegoś, co mogą otrzymać od Ciebie – trochę serdeczności, twojej obecności i zainteresowania się nimi. Nie zawsze potrafią, a nawet czasami boją się to okazać, mimo to również pragną otrzymywać i dawać miłość, służyć swoją wiedzą, umiejętnościami i doświadczeniem. Dostrzeżmy potrzeby i możliwości starszego człowieka – jesteśmy sobie nawzajem bardzo potrzebni. Często są to nasi najbliżsi. Rodzice, Babcia, Dziadek, a może ciocia, wujek, czy samotni sąsiedzi. Wprowadźmy w ich życie radość i wzajemną serdeczność. Obudźmy na nowo to, co tak naprawdę wpisane jest w nasze serca – wzajemną dobroć i życzliwość.

Herbatka
W. Chotomska

Babciu i dziadku ufajcie wnukom
oni na pewno szklanek nie stłuką.
Oni esencję zaleją wrzątkiem
I stół nakryją czystym obrusem.
Oni to wszystko zrobią na piątkę.
A może nawet na piątkę z plusem.
A nie mówiłam? Już jest herbatka.
Szklanka dla babci, szklana dla dziadka.
Już ją nalano, już ją podano.
Szklanki śpiewają piosenką szklaną.
Już herbatniki są do herbaty.
już się w herbacie rozpuszcza cukier.
Babciu opowiedz o tamtych czasach
Gdy byłaś wnuczką, a dziadek wnukiem.