nadanie akolitatu Ĺźonatym mÄĹźczyznom, przyszĹym diakonom staĹym
Posługę akolitatu i lektoratu nadano 2 grudnia w Toruniu czterem żonatym mężczyznom, którzy przygotowują się do święceń diakonatu. Nadanie posługi akolitatu to niezbędny etap na tej drodze. W czerwcu przyszłego roku będą oni pierwszymi żonatymi mężczyźnami w Polsce, którzy otrzymają święcenia diakonatu. Trzyletnie przygotowanie rozpoczęli dwa lata temu.
Diakon stały będzie mógł odprawiać nabożeństwa, błogosławić śluby, prowadzić pogrzeby, udzielać Komunii i głosić kazania. W odróżnieniu od kapłana, nie będzie mógł jednak odprawiać Mszy świętej i słuchać spowiedzi.
Mszy św. w katedrze świętych Janów przewodniczył pomocniczy biskup diecezji toruńskiej Józef Szamocki. W homilii podkreślił, że jest to chwila historyczna dla Kościoła w Polsce, ponieważ oprócz kapłanów i szafarzy nadzwyczajnych, przy ołtarzu będą mogli pełnić posługę również mężczyźni posiadający rodziny: żonę i dzieci.
Na uroczystości obecny był ks. dr Dariusz Iwański - dyrektor Ośrodka Formacji Diakonów Stałych w Przysieku k/Torunia oraz rodziny akolitów - ich żony i dzieci.
Okres formacji do diakonatu stałego trwa trzy lata. Czterej kandydaci pochodzący z diecezji ełckiej, pelplińskie i toruńskiej przygotowują się, aby w czerwcu przyszłego roku przyjąć święcenia diakonatu. Będą pierwszymi - po przywróceniu diakonatu stałego przez Sobór Watykański II - diakonami stałymi w Polsce.
Żeby zostać diakonem stałym trzeba mieć co najmniej 35 lat i pięcioletni staż małżeński. Jeżeli ktoś jest kawalerem, musi mieć skończone 25 lat i zobowiązać się, że przez całe życie pozostanie w celibacie. Kandydaci w momencie przyjęcia święceń muszą mieć też ukończone studia teologiczne na poziomie akademickim.
W ciągu trzyletniego okresu przygotowawczego kandydaci na diakonów stałych pogłębiają swoją duchowość, uczą się sprawowania liturgii, głoszenia kazań i śpiewu kościelnego. Podczas święceń diakonatu, których udzieli im biskup przez nałożenie rąk na ich głowy, ślubować będą posłuszeństwo ordynariuszowi swojej diecezji i jego następcom. Zobowiązani będą również, tak jak inne osoby duchowne, do codziennego odmawiania modlitwy brewiarzowej.
Diakonów powoływali już Apostołowie, by sami mogli bardziej poświęcić się modlitwie i głoszeniu Ewangelii. Diakoni zajmowali się chorymi i ubogimi, a czasem także nauczali. Jednym z diakonów był św. Szczepan - pierwszy męczennik chrześcijaństwa.
Od Soboru NIcejskiego (325 r.) zaczęto traktować urząd diakona, wyłacznie jako jeden ze stopni do święceń kapłańskich.
W odróżnieniu od diakonatu stałego, obowiązującego na całe życie, nazwano go diakonem przejściowym.
Instytucję stałych diakonów przywrócił dopiero czterdzieści lat temu Sobór Watykański II.
Pierwszych pięciu żonatych mężczyzn wyświęcono na diakonów w 1968 roku w katedrze kolońskiej. Obecnie na świecie posługuje około 30 tysięcy stałych diakonów.
W 2001 roku możliwość wyświęcania diakonów stałych wprowadziła Konferencja Episkopatu Polski. 6 stycznia 2005 roku biskup toruński, Andrzej Suski jako pierwszy ordynariusz w Polsce wydał dekret ustanawiający instytucję diakonów stałych na terenie swojej diecezji.
an, zas, im / Toruń
--
Katolicka Agencja Informacyjna
|
