"A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec." (J 12,26)

Nasze spotkanie tutaj to nasza nadzieja na lepsze jutro, to wiara że będzie lepiej i bezpieczniej, to w końcu miłość, która była, jest i będzie. 
Życzę Wam możliwości odczucia tej wyjątkowej obecności Boga pośród nas, ludzi.

Pamiętajmy, że bez Boga jesteśmy jak ścięty kwiat, nie mający szans na odrodzenie...

Wszechmogący Boże, który stworzyłeś nas na Swój obraz i podobieństwo oraz nakazałeś poszukiwać dobra, prawdy i piękna, proszę Cię przez wstawiennictwo św. Izydora, abym kierował się do tych witryn internetowych, które są zgodne z Twoją wolą, a napotkanych internautów traktował z miłością i cierpliwością. Amen

Święty Izydorze: wspomagaj mnie.

Kongregacja ds. Duchowieństwa (Watykan)

Do Diakonów stałych
Przesłanie Prefekta Kongregacji ds. Duchowieństwa

Drodzy Diakoni,
bardzo się cieszę, że mogę w uroczystość św. Wawrzyńca, diakona i męczennika, w rocznicę mego urzędowania jako Prefekta Kongregacji ds. Kleru, zwrócić się do Was.
Od dawna zajmujecie w moim sercu szczególne miejsce. Podziwiam Was i pragnę powiedzieć, że przywrócenie przez Sobór Watykański II diakonatu stałego postrzegam jako cenny dar łaski Pana. Ta święta posługa zawiera w sobie wielki potencjał, a dla posłannictwa Kościoła jest niezwykle ważna.

Dziękuję Bogu za powołanie, którego staliście się uczestnikami, jak i za Waszą wielkoduszną odpowiedź. A skoro większość z was jest żonatymi, Wasza odpowiedź była wspierana decyzją, niesiona miłością i siłą Waszych żon i dzieci.

Sobór Watykański II uczy o diakonach, że „umocnieni łaską sakramentalną służą Ludowi Bożemu w posłudze liturgii, słowa i miłości” (KK 29).

Wasza posługa polega na „diakonii Kościoła w chrześcijańskich wspólnotach lokalnych, by być znakiem i sakramentem samego Chrystusa Pana, który »nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć« (Paweł VI. Ad Pascendum. Wprowadzenie). Słusznie uważał św. Ignacy Antiocheński, że diakoni „są sługami tajemnic Jezusa Chrystusa (...), szafarzami Kościoła Bożego” (List do Trallian 2, 3).
Sobór Watykański poucza dalej, że udzielona Wam przez włożenie rąk łaska sakramentalna uzdalnia do tego byście skuteczniej mogli spełniać posługę słowa, ołtarza i miłości bliźniego (zob. DM 16).

Zostaliście wyświęceni do posługi słowu Bożemu.

To znaczy, że wszystko to, co wiąże się z przepowiadaniem Ewangelii, katechezą, upowszechnianiem i wyjaśnianiem Biblii wiernym, zostało zlecone waszej trosce pod kierunkiem biskupa miejsca. Kościół bowiem wzywa do działalności misyjnej i kieruje to wezwanie do wszystkich swych członków , a szczególnie wyświęconych sług. Oznacza to, że winniśmy otworzyć się najpierw na naszych ochrzczonych braci, którzy odeszli od praktykowania wiary katolickiej, a także skierować się do tych, którzy wcale lub niewiele poznali, by dzięki chrześcijańskiej preewangelizacji, kerygmie, umożliwić żywe i konkretne spotkanie z Panem. Ono właśnie odnawia wiarę i wzmacnia osobową więź; to z kolei stanowi o żywej wierze i pełnym oddania świadectwie życia wobec świata. Nie powinniśmy się ograniczać i oczekiwać, że naszych ochrzczonych braci spotkamy w Kościele. Musimy ich tam odnajdywać, gdzie żyją i pracują i to dzięki długotrwałej działalności misyjnej, głównie biednym, którzy żyją na obrzeżach wielkich miast winniśmy okazać uwagę. Służba słowu wymaga od Was, drodzy Diakoni, pozostawania w zażyłości z Pismem świętym, przede wszystkim z Ewangelią, byście stawali się słuchaczami słowa Bożego, je medytowali, reflektowali i przemieniali w czyn. To winno być Waszą stałą troską. Dzięki temu będziecie stale wzrastać w Waszym powołaniu ucznia i poczuciu wezwania Ducha Świętego, który wzbudził w Was powołanie i oświeca na tej drodze.

Zostaliście poświęceni do wykonywania posługi liturgiczno-sakramentalnej. Podczas sprawowania Eucharystii, która zajmuje centralne miejsce w życiu Kościoła, a więc i w życiu wyświęconych sług, zlecono właściwe Wam funkcje liturgiczne. W celebracji sakramentu chrztu i małżeństwa doświadczacie szczególnej odpowiedzialności. Biskup zlecił bowiem waszej trosce to wszystko, co wiąże się przygotowaniem do chrztu, jak również duszpasterstwem małżeństw i rodzin.

Zostaliście wyświęceni do świadczenia miłości względem bliźnich. Jak wiele jest tu do zrobienia, zorganizowania i zainicjowania! Wielka liczba biednych, ludzi marginesu, bezrobotnych, głodnych i ludzi, którzy żyją w upokarzających warunkach jest nieprzebrana. Oni wszyscy podnoszą swe ręce i kierują swój głos do Kościoła. Zarówno z racji historycznego dziedzictwa, jak i na podstawie święceń diakoni są za tych ludzi odpowiedzialni. Ze względu na miłość bliźniego, solidarność z biednymi i społeczną sprawiedliwość stawia się właśnie chrześcijanom to niezwykle zadanie, w myśl słów Jezusa: „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13, 35).

Drodzy stali Diakoni, jeszcze raz serdecznie Was pozdrawiam pełen sympatii i wdzięczności. Pozdrawiam także Wasze Żony i Rodziny. Bądźcie znakami Bożej miłości! Polecam Was Najświętszej Pannie i Matce – Maryi, które nie przestaje świadczyć: „Oto ja służebnica Pańska” (Łk 1, 38). Służmy także my naszym braciom w wielkiej rodzinie świata i Kościoła, naśladując jej przykład. Wam wszystkim życzę Bożego błogosławieństwa!

Watykan, 10 sierpnia 2007 r.
Uroczystość św. Wawrzyńca, diakona i męczennika

Claudio Kard. Hummes
Prefekt