|
Święta Adelajda, cesarzowa, Św. Albina, męczennica
urodziła się w 931 lub 932 r. córka króla Burgundii. Przeżyła śmierć ojca w wieku 6 lat, zaledwie 10 lat później została wydana za Lotara, króla Włoch i urodziła córkę, Emmę. 4 lata później została wdową, a pretendentem tronu Włoch był Berengariusz II, który uwięził Adelajdę i w ten sposób chciał zagarnąć władzę. Adelajda zbiegła z więzienia i ukryła się u Ottona I który to niebawem pojął ją za żonę, z tego małżeństwa narodził się Otton II. Papież Jan XII, w 962 roku dokonał uroczystej koronacji Ottona I na cesarza i jego małżonki w bazylice św. Piotra w Boże Narodzenie. Otto I był pierwszym cesarzem Niemiec. Po śmierci Ottona II w 983 r. św. Adelajda stała się regentką w zastępstwie małoletniego jeszcze cesarza, Ottona III. Tutaj wykazała w całej pełni swój zmysł organizacyjny, mądrość i roztropność, umiejętność dobierania ludzi, poza tym wyróżniała się wielkim miłosierdziem i hojnością na cele kościelne, stąd nazwano ją najwybitniejszą kobietą X stulecia. Ufundowała opactwa w Peterlingen, w Pavii i w Selz pod Strasburgiem, w tym ostatnim zamieniła szaty cesarskie habit, tam też zmarła 16 grudnia 999 roku. Kult jej zatwierdził papież bł. Urban II, wynosząc ją do chwały ołtarzy uroczystym aktem w 1097 roku. Zapamiętano ją jako budowniczą kościołów i tak też się ją teraz przedstawia na obrazach, trzymającą w ręku kościół, lub klasztor. Św. Albina, męczennica rzymska. Poniosła śmierć ok. 250 roku.
|
