ŚW. HIERONIM EMILIANI(1486-1537)
Sługa ubogich i założyciel Zgromadzenia Ojców Somasków

Święty Hieronim Emiliani urodził się w Wenecji w 1486 w rodzinie arystokratycznej i wcześnie oddał się karierze wojskowej. Jako dowódca wojsk republiki Weneckiej został kasztelanem strategicznego zamku Castelnuovo di Quero. Podczas obrony tej fortecy w 1511 roku dostał się do niewoli, skąd po miesiącu został wyzwolony z kajdan za cudownym pośrednictwem Najświętszej Dziewicy Maryi. Udał się do Treviso i tam przed cudownym obrazem Matki Bożej postanowił resztę życia poświęcić chorym, ubogim i opuszczonej dziatwie. Rozpoczął studia teologiczne, został kapłanem; podjął służbę chorym, ubogim i opuszczonym. Około roku 1530 św. Hieronim, korzystając z majątku rodziny, założył w Wenecji pierwszy w historii sierociniec. W następnych latach założył kolejne, m.in. w Weronie, Brescii, Bergamo, Mediolanie i Padwie. Przemieniony duchowo poprzez modlitwę, lekturę Słowa Bożego, umartwienie i służbę ubogim jako człowiek świecki poświęcił się całkowicie ubogim i sierotom, oddając im swoje posiadłości i dzieląc z nimi własne życie. Gromadząc wokół siebie ludzi pragnących poświęcić się niesieniu materialnej i duchowej pomocy najbiedniejszym, a przede wszystkim dzieciom osieroconym i opuszczonym. Hieronim budował także szpitale i domy opieki. Z myślą o prowadzeniu podjętego dzieła w 1534 r. założył w Somasce (w pobliżu Bergamo) zgromadzenie zakonne Kleryków Regularnych, które do dzisiaj realizuje program wytyczony przez Świętego. Istnieje także zgromadzenie sióstr z Somaska, które zajmują się sierotami i upadłymi dziewczętami. Zakon otrzymał zatwierdzenie już w 1540 r. Hieronim zmarł 8 lutego 1537 r. jako ofiara epidemii dżumy, w czasie której pielęgnował chorych. Beatyfikował go w 1747 roku papież Benedykt XIV, a kanonizował Klemens XIII w 1767 r. Pius XI w 1928 r. ogłosił go patronem sierot i opuszczonej młodzieży. Jego atrybutami są: łańcuch na rękach - znak wyzwolenia z niewoli, złożone ręce.
|