|
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Poczęcie się Maryi, możemy nazwać wschodem jutrzenki odkupienia. Jak więc znaczącym jest obchód tego Święta 1-szej klasy (z wigilią) z początkiem Adwentu, kiedy to Kościół modli się: „Poczęcie Twe, Dziewicza Bogarodzicielko, zwiastowało Radość całemu światu, z Ciebie bowiem wzeszło Słońce sprawiedliwości, Chrystus, Bóg nasz”. To święto obchodzono już bardzo dawno we wschodnim Kościele, a w Anglii począwszy od XI wieku. Dopiero jednak Papież Pius IX ogłosił uroczyście Niepokalane Poczęcie jako Dogmat Wiary. W 1904 roku obchodzono uroczyście na całym świecie pięćdziesięcioletni jubileusz ustanowienia tej uroczystości ( oczywiście w 2004 roku przypadało 150 lat, jednakże księga z której podaję teksty pochodzi z 1904 roku, przyp). Świąt Maryi jest w roku znacznie więcej niż świąt Pana. Niepokalane Poczęcie Maryi nazwać należy pierwiastkiem cnót wszelakich, pierwiastkiem godności, potęgi i wzniosłości Matki Bożej. Słusznie więc obchodzi się to święto w Adwencie, z początkiem Roku Kościelnego.
W Encyklice o Jubileuszu Niepokalanego Poczęcia (2 lutego 1904r) tak wysławia Papież Pius X Matkę Bożą: „Najświętsza Panna nie tylko dała jedno-rodzonemu Synowi Bożemu ciało ze Swej przeczystej krwi, by tak przysposobionym był Baranek ofiarny na zbawienie świata, lecz Jej także przypadło w udziale zadanie, by tego Baranka żywić i pielęgnować, a później zaprowadzić nawet na ołtarz ofiarny. Stąd powstała między Matką i Synem ta przedziwna łączność życia i Męki, iż do obojga zastosować można w równym stopniu słowa Proroka: „Życie Moje przeszło w boleści i lata Me we wzdychaniu”. A gdy nadeszła ostatnia godzina Syna, wtedy „stała Matka Jezusa pod krzyżem” nie tylko zapatrzona w straszne widowisko i bolejąca, ale także radująca się równocześnie, że „Jej Jedno-rodzony oddał się na ofiarę za zbawienie świata, a tak dalece współczuła tej ofierze, że gdyby to było możliwe, byłaby wzięła na Siebie wszystkie Męki Swego Syna”. Przez wspólność męki i gotowości ofiarnej z Chrystusem zasłużyła Sobie Maryja stać się „Wybawczynią upadłego rodzaju ludzkiego”, a więc i Szafarką łask, jakie wysłużył nam Chrystus przez Swą śmierć krwawą. Matka Boża jest wzorem niewinności i czystości serca, prośmy więc Ją o zaszczepienie w sercach naszych zaczątku nowego żywota, by i nam wzeszło słońce czystości serca.
MODLITWA KOŚCIELNA
Boże któryś przez Niepokalane Poczęcie Dziewicy Synowi Twemu godne mieszkanie zgotował, prosimy się byś Ty, który przez wzgląd na śmierć Syna Twego ustrzegłeś Ją od wszelkiej zmazy i nam przez Jej wstawiennictwo w czystości dał dojść do Siebie; przez tegoż Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen.
|
